Terug naar Oud Poelgeest 2

De bevrijding van Oegstgeest 

De oorlog eindigde op 5 mei 1945. Maar die dag bleef het onwennig in Oegstgeest. Alleen de kale velgen van Jan Reintjes ratelden over de keien tijdens spertijd op de avond van 4 mei. Reintjes had illegaal naar de radio geluisterd. De uitzending was in het Frans en daar werd de capitulatie van Duitsland aangekondigd. Jan sprong op: “Het is over! Het is vrede!” Maar zijn familie vertrouwde het nog niet, want hun zoon stond onvoldoende voor Frans. Toch had hij het wel degelijk goed verstaan. Hij pakte zijn fiets, maar, zo vertelt hij: “De  inwoners keken me wantrouwend aan en slechts langzamerhand kwamen wat mensen aarzelend naar buiten.” De Duitsers waren als een dief in de nacht vertrokken, maar waar waren de bevrijders? Waar was het grote feest?

De bevrijding kwam niet geheel onverwacht: “De oorlog gaat gelukkig geweldig,” schrijft Maria Fehmers in haar dagboek. Het zuiden van Nederland was al bevrijd. Het Canadese leger wint veel terrein. Het is april 1945, Maria schrijft over de voedseldroppings en: “Het moment waarop ik mezelf zie zwaaien naar de piloten die allerlei etenswaren dropten, pakketjes met kaakjes, maar ook cervelaatworst, blikjes baco, Irish stew en cheddar kaas.” Ze vervolgt: “Uit Zweden werd meel aangevoerd – met boter! De bakkers bakten er het echte Zweedse wittebrood van. Nooit zal een broodje meer zo lekker smaken als toen. We kregen van onze moeder ieder ons eigen brood met de waarschuwing niet alles tegelijk op te eten.” Dat was een lastige opdracht natuurlijk als je immense honger hebt.