Ritueel

Afgelopen zaterdag vierde ik de verjaardag van zoonlief in het zwembad. In het buitenbad lagen tientallen vliegjes te spartelen op het water. Recht voor mijn ogen, want alleen mijn hoofd was boven water. Normaal gesproken vind ik ze verdoofd in de wite wijn. Wat nu dacht ik? De dierenambulance bellen? Kan, maar die zullen zeggen dat kunt u zelf ook wel oplossen. Nee dus. Daar was geen beginnen aan. Het zou een dagtaak worden om al die vliegjes te redden. Toch ben ik het aan dit land verplicht.

Dit land dat zo begaan is met het lot van dieren, zolang het niet om de eigen gehaktbal draait. De progressieve partijen hebben een ridicuul amendement bedacht op de nieuwe wet: zolang het dier niet extra lijdt, mag je het op jouw manier slachten. Als ik sjocheet was, zou ik gewoon doorgaan met de rituele slacht. Er zijn voldoende wetenschappelijke publicaties beschikbaar die zeggen dat er geen extra leed is. De rechter zal eraan te pas moeten komen om de kwaliteit van het onderzoek te beoordelen.

De politici van de grote partijen trekken zich weer eens niets aan van hun achterban die tegen een verbod op de rituele slacht is. Het moreel besef van Martijn van Dam bevindt zich namelijk op een hoger niveau. Hij weet pas wat lijden is. Je zal maar twee keer per week naar Den Haag moeten, terwijl je ook biefstuk kunt eten in het plaatselijke restaurant.En je daarbij kunt laten verdoven door een heerlijke bordeaux. Ik geef het je te doen!