Foekje hier, Foekje daar

Ik ben de afgelopen tijd veel bezig geweest met de kwestie Foekje Dillema, de concurrente van Fanny Blankers. Vooral om het bericht in de krant te krijgen dat ze niet naar de seksetest ging was veel werk. Een simpel persbericht volstaat niet. Je moet alle redactie bellen en nog een bellen.

Er zijn nog wel wat andere conclusies te trekken uit haar weigering (afgezien van het feit dat het aantoont dat er zeker iets met haar aan de hand was).

De oproep van de seksetest kwam van het bestuur. Jan Blankers had er plat gezegd geen zak mee te maken, hoewel hij er wel een duidelijke mening over had.
Het DNA-onderzoek na Foekjes dood had nooit mogen plaatsvinden. Dat vond ik al en vind ik nog steeds. Haar weigering in 1950 laat zien dat ze dit toch echt niet gewild heeft.