Heel  de mens

Een tandarts vinden is vaak niet gemakkelijk. Tenzij het een productietijger is die zijn tweede huis, zijn oldtimer en zijn in het buitenland studerende dochter moet betalen. Die wil zoveel mogelijk gebitten in een uur plamuren.

Ik heb al tien jaar een tandarts in een andere gemeente. Tot vandaag. In mijn gemeente is namelijk  een spiksplinternieuwe praktijk geopend met maar liefst 15 tandartsen en evenzoveel wachtruimtes. Om de indruk weg te nemen dat het hier om lopendebandwerk gaat, heeft de tekstschrijver van de welkomstbrochure alles uit de kast gehaald. Ik citeer:

‘We behandelen geen monden, maar mensen. Goede zorg beperkt zich niet tot de mond. Onze behandeling is dan ook gericht op de complete mens.’

‘Dat scheelt weer een psychiater’, dacht ik, maar kon me bij dit cliché toch weinig voorstellen. Nieuwsgierig maakte ik dus een afspraak voor mijn intakegesprek (sic!). Ik hoefde nog geen minuut te wachten of ik kon al in de behandelkamer komen. “Kleedt u zich daar maar uit”, zei de tandarts”, ”dan kunt u daarna in de stoel plaatsnemen”.