Jezus

Bij mij om de hoek wonen ze: de mormonen. Ik neem aan dat het huis in eigendom is van de mormonenkerk. Jaren lang waren het vrouwen/meisjes nu zijn het mannen.  Je herkent ze onmiddellijk aan hun stropdas en pak en de eeuwige rugzak. Elke ochtend om 11.00 uur precies vertrekken ze op de fiets op weg naar nieuwe bekeerlingen. Wat me opvalt is dat ze nooit naast elkaar fietsen, ze fietsen altijd achter elkaar. Waarschijnlijk is dit het enige moment dat ze alleen kunnen zijn. Ze verkeren altijd in gezelschap van hun collega's en hebben elkaar niks meer te vertellen onderweg.

Ze komen nooit in de buurt aan de deur. Ik denk dat dat een afspraak is. Mogelijk om problemen of ongewenst gedoe te voorkomen. Maar twee jaar geleden zat een van de mormonenmeisjes huilend op de stoep aan de overkant. Ik heb haar een glaasje water gebracht en kreeg later van haar een kaartje met een dankwoord en natuurlijk een jezusfiguur. Je herkent Jezus altijd aan zijn sluike haar, zijn baard, dromerige blik en zoete bek. Ik zou al die jezusfiguren wel met de koppen tegen elkaar willen slaan.