Mijn hond is bang en daardoor nogal dominant tegen onderdanige honden. Er gebeurt nooit wat, maar toch. Ik probeer haar nu te trainen, door me bij me te lokken en te houden als ik een hond passeer. Als ik al van veraf zie dat er een onderdanige hond aankomt, doe ik haar aan de lijn. Voorkomen is beter dan genezen.

Maar daar worden mensen niet blij maar boos over. Je krijgt van alles te horen: dat moet je niet doen, mag-ie mijn hond niet zien et cetera. Terwijl je de ander in bescherming neemt.

Van honden heeft tegenwoordig iedereen verstand. Volgens de heersende opvatting is een hond een onbeschreven blad bij de geboorte. Alles wat er daarna komt dankt hij aan zijn baas. Freud zou zich in de handen wrijven bij zo'n gedachte. Maar het is niet waar: er zijn bange honden, humeurige honden, vrolijke honden noem maar op. Het zijn net mensen. Als elk bang of verlegen kind in zijn jeugd zou zijn geslagen, kunnen we heel wat ouders zonder proces opsluiten.