De Week van het Sportboek

De week van het sportboek is ongemerkt voorbij gegaan. Er zijn weliswaar twee prijzen uitgereikt, maar wat er verder gebeurde is me ontgaan. Ik kan er ook niets over vinden. 

Als je niks te bieden hebt, moet je ook niets aanbieden. Dat is de dood in de pot voor het fenomeen sportboek, dat toch al niet hoog in aanzien staat. 

Meer dan de helft van de sportboeken gaan deze jaren over wielrennen. Het gaat erin als jenever in een ouderling. En dat terwijl de renner zelf onder vuur ligt. Vooral de agressieve renner. Ik ben zelf ook een keer tegen de vlakte gekeeld omdat ik zei dat het bos geen fietspad was. De agressie bij deze testosteronmonsters kan hoog oplopen. En kennelijk neemt die alleen nog maar toe op de fiets.