Natuurbehoud is racisme

Aan het eind van de 19e eeuw begonnen wetenschappers alle levende organismen op aarde te classificeren in rassen. Planten, dieren en dus ook mensen. Die laatste groep willen we nu niet meer indelen op misplaatste categorieën. Wie dat wel doet is een racist.

Dieren en planten delen we wel in, in soorten en rassen en in tegenstelling tot mensenrassen vinden we dat soorten wel of niet ergens thuis horen. De wolf is welkom, maar dat exoten verdwijnen vinden we niet erg. De fazant is bijvoorbeeld een exoot uit Azië die best weg kon.

Natuurbehoud werkt ook volgens de principes van racisme. Wat er niet hoort moet weg. Dood. De duinen in de Randstad zijn volgens racistische principes op de schop gegaan. Ik vroeg een medewerker van Staatsbosbeheer  waarom hij bepaalde bomen omzaagde “omdat ze hier niet thuishoren” zei hij. We hebben een bepaald natuurbeeld waarin soorten wel of niet thuishoren. Het konijn lijkt ook te verdwijnen, dat is niet heel erg want die beesten zijn ook exoten, meegenomen door de Romeinse bezetter. Een fazant heb ik al in geen jaren gezien. Daar werd ook doelbewust op gejaagd. Geïntroduceerd uit India om hier af te schieten. Met mensen doen we dat niet meer.