Transgenders in de competitie

 Als sport om winnen gaat is het geen goed idee om transvrouwen in de vrouwencompetitie te laten meedoen. Tenzij ze de transitie voorafgaand aan de puberteit hebben laten uitvoeren.

Het is met name bij explosieve sporten echt een oneerlijke competitie: springen, sprinten, tennis, honkbal, basketbal, voetbal etc etc. 

Je kunt namelijk de voordelen die jongens in de puberteit krijgen niet meer ongedaan maken alleen met testosteronremmers. Gemiddeld zijn de jongens, groter en sterker dan meisjes. Hun botdichtheid is groter. Hun bekken is minder breed waardoor hun benen rechter naar voren staan. Dat heeft vooral te maken met het Y-chromosoom waarop toch meer relevante genen zitten dan we dachten. Maar ook de voordelen van hormonen maak je niet zomaar ongedaan. Ik begrijp dat alleen bij luchtdrukpistool vrouwen soms beter zijn. 

Dus dat moet je niet willen. Je kunt niet alles krijgen met een transitie. En sportcompetitie is daar een voorbeeld van. 

Vanaf 2004 mochten transvrouwen bij atletiek meedoen als ze een volledige transitie hadden doorgemaakt. De IAAF is daar op 31 mei 2023 op teruggekomen. Het mag niet meer. Tenzij de transitie voor de puberteit plaatsvond. Zo krijg je dus ook geen toegang meer tot de Olympische Spelen. Ook de internationale Wielerunie heeft vanaf deze datum de transgenders geweigerd. Elke bond kiest zijn eigen weg. Het lijkt erop dat vrijwel alle bonden transgenders nu weigeren. 

Zij maken hun eigen regels, en hun sportevenementen vinden overal ter wereld plaats. Aanvechten kan bij het Europees Hof bijvoorbeeld, maar een uitspraak geldt alleen voor de lidstaten. En die verklaren soms uitspraken van het hof als niet bindend. Bovendien moet je eerst alle juridische wegen bewandeld hebben voor je naar het Hof mag. Fan kan een bond ook nog in beroep gaan bij de Grote Kamer van het hof. Dit soort zaken kosten jaren die de atleet niet heeft.