Nieuwe sekseregels nog steeds discriminerend
De Internationale Atletiek Federatie heeft in deze eeuw zeven keer een geslachtstest laten uitvoeren. Met als dieptepunt de zaak Semenya. De seksetest gaat uiteidenlijk niet zozeer over geslachtskenmerken, maar over de gevolgen daarvan: meer testosteron en de gevoeligheid daarvoor. Van testosteron krijg je onder meer meer spiermassa. Vrouwen maken aanzienlijk minder testosteron aan dan mannen. De verschillen tussen mannen en vrouwen in veel sportprestaties worden verklaard door de aanmaak van lichaamseigen testosteron.
De IAAF heeft nu regels gemaakt die bepalen wanneer atletes met een te veel aan testosteron mogen deelnemen aan de vrouwencompetitie. Eindelijk staan er regels op papier en dat is een unicum. Geeen willekeur meer dus. Eerst maar een misverstand uit de weg ruimen: hoewel testosteron is afgeleid van testes, maken vrouwen ook testoteron aan via de eierstokken en de bijnieren.
Wat zijn de regels?
* De atlete met hoge testosteronniveaus moet bij wet als vrouw erkend zijn.
* Vrouwen met testosteronniveaus die lager zijn dan die van mannen mogen altijd starten
* Vrouwen met testosteron'niveaus die in de mannelijke range liggen, mogen daar geen profijt van hebben. Ze moeten met andere woorden testoteronresistent zijn.
Bij twijfelgevallen kan de IAAF een beroep doen op het advies van medische experts. De medici mogen een atlete ook aan een onderzoek onderwerpen. Weigert een atlete mee te werken, dan mag ze niet deelnemen aan atletiekwedstrijden bij de vrouwen.
Androgeenresistent zijn de zogenoemde XY-vrouwen. Het zijn vrouwen met een mannelijke genetische opmaak die ongevoelig zijn voor mannelijke hormonen. Daardoor heeft de ontwikkeling tot man niet doorgezet. Voor 1996 werden deze vrouwen altijd geschorst. Er zijn ook vrouwen die veel testoteron aanmaken door een syndroom genaamd bijnierhyperplasie. Je zou kunnen zeggen dat hun bijnieren veel te hard werken.
Met deze nieuwe regels die in samenwerking met het IOC zijn gemaakt, kunnen meer vrouwen dan vroeger toegelaten worden tot de vrouwencompetitie. Dat is winst. Toch zal de concurrentie altijd met scheve ogen blijven kijken naar atletes als Caster Semenya.
1. De regels zijn nog steeds discriminerend, omdat mannen met te veel testosteron niet geschorst worden.
2. Het is nooit aangetoond dat vrouwen met een hoge testosteronspiegel betere presteren.
3. Vrouwen die ongevoelig zijn voor testosteron presteren bovenmatig goed. Dat behoort eerst verklaard te worden.
De officiele regels luiden:
A female with hyperandrogenism who is recognised as a female in law shall be eligible to compete in women’s competition in athletics provided that she has androgen levels below the male range (measured by reference to testosterone levels in serum) or, if she has androgen levels within the male range she also has an androgen resistance which means that she derives no competitive advantage from such levels;
De IAAF heeft nu regels gemaakt die bepalen wanneer atletes met een te veel aan testosteron mogen deelnemen aan de vrouwencompetitie. Eindelijk staan er regels op papier en dat is een unicum. Geeen willekeur meer dus. Eerst maar een misverstand uit de weg ruimen: hoewel testosteron is afgeleid van testes, maken vrouwen ook testoteron aan via de eierstokken en de bijnieren.
Wat zijn de regels?
* De atlete met hoge testosteronniveaus moet bij wet als vrouw erkend zijn.
* Vrouwen met testosteronniveaus die lager zijn dan die van mannen mogen altijd starten
* Vrouwen met testosteron'niveaus die in de mannelijke range liggen, mogen daar geen profijt van hebben. Ze moeten met andere woorden testoteronresistent zijn.
Bij twijfelgevallen kan de IAAF een beroep doen op het advies van medische experts. De medici mogen een atlete ook aan een onderzoek onderwerpen. Weigert een atlete mee te werken, dan mag ze niet deelnemen aan atletiekwedstrijden bij de vrouwen.
Androgeenresistent zijn de zogenoemde XY-vrouwen. Het zijn vrouwen met een mannelijke genetische opmaak die ongevoelig zijn voor mannelijke hormonen. Daardoor heeft de ontwikkeling tot man niet doorgezet. Voor 1996 werden deze vrouwen altijd geschorst. Er zijn ook vrouwen die veel testoteron aanmaken door een syndroom genaamd bijnierhyperplasie. Je zou kunnen zeggen dat hun bijnieren veel te hard werken.
Met deze nieuwe regels die in samenwerking met het IOC zijn gemaakt, kunnen meer vrouwen dan vroeger toegelaten worden tot de vrouwencompetitie. Dat is winst. Toch zal de concurrentie altijd met scheve ogen blijven kijken naar atletes als Caster Semenya.
1. De regels zijn nog steeds discriminerend, omdat mannen met te veel testosteron niet geschorst worden.
2. Het is nooit aangetoond dat vrouwen met een hoge testosteronspiegel betere presteren.
3. Vrouwen die ongevoelig zijn voor testosteron presteren bovenmatig goed. Dat behoort eerst verklaard te worden.
De officiele regels luiden:
A female with hyperandrogenism who is recognised as a female in law shall be eligible to compete in women’s competition in athletics provided that she has androgen levels below the male range (measured by reference to testosterone levels in serum) or, if she has androgen levels within the male range she also has an androgen resistance which means that she derives no competitive advantage from such levels;
gepost door Rosa Spier op
21:12
<< Homepage