Jagen is in de mode

Als ik de grote kranten mag geloven is jagen in. Hip! Dit weekend alweer het derde stuk over tableau's en rechtshandige vrouwen met een linksleidend oog (vrouwen zijn onhandige jagers). Ik snap het wel een beetje, jagen is net zo leuk als laten we zeggen schaatsen op natuurijs. Ik eet geen vlees dus ik ga niet jagen hoor. Maar vroeger...

In de boerenkant van mijn familie wordt gejaagd. De diepvries thuis zat altijd in december vol met ree. Ik ging wel eens mee. Moest je als kind in zo'n jachtkansel doodstil zijn, je durfde nauwelijks adem te halen. Zat je vaak een uur voor niks. Drijfjacht vond ik als kind leuker, lekker herrie maken.

Maar zo'n dode ree in een weiland, nee. Dat vond ik vreselijk. Ik heb eens een duif geschoten met een jachtgeweer. Toen vond ik het welletjes. Ik schrok me dood toen hij neerviel. Er is ook wel eens op me gejaagd: een Franse boer die een vos probeerde neer te schieten met hagel, waar ik liep. De kogeltjes floten om mijn oren. Die jager was even snel verdwenen als de vos toen hij me zag.

Wat me wel leuk lijkt is stropen. Bestaan daar ook cursussen voor?