Virtueel in het geel

Ik moest het opzoeken: het is lang geleden dat een Nederlandse wielrenner de gele trui droeg. Tegenwoordig gaan we voor virtueel geel. Helemaal fraai was het dat mijn vrouw-vriendin vandaag naar sport keek. Bizar. Toen hoorde ik dat vandaag twee keer een Nederlander virtueel in het geel reed. Ik bedoel maar! Hoe lang is het wel niet geleden dat Nederland twee keer in een koers virtueel in het geel reed? Dan moeten we heel ver terug in de geschiedenis. De tijd van De Neel was dat. 

De Neel is de bijnaam van de Limburgse alcoholist - pleonasme - Jean Nelissen. Die had het over reglementair uit het wiel rijden. Dat is zoniet nog erger dan dat virtueel. Dat is wartaal voor demarreren. Ter ere van deze Jan de Neel, reden ze vandaag naar Neeltje Jans. Toch?

De Smeets noemde De Neel altijd De Neel. Smeets beweert dat hij niks wist van doping. Hij zat er met zijn neus bovenop. Hij zag het niet omdat hij heilig in mythes gelooft. Hij gelooft in de mythe dat een wielrenner wordt geboren in een vogelaarwijk. Een jongen die twee krantenwijken per ochtend doet. En dan na jaren hard werken een tweedehands koersfiets kan kopen. En dan dagelijks op een neer naar het ROC zeventien dorpen verder. En zo komt hij dan op een dag per ongeluk in een kermiskoers terecht. En hij wint de sprint. En ja dat mag ik zeggen dan een hele grote wordt ...een jongen van Jan de Wit.

Zo ziet het wereldbeeld van De Smeets in elkaar. Volstrekt naïef. En met dit soort verslaggevers heeft de wielerfans moeten dealen al die jaren.