Van Liempt weer

Wat ik me vaak afvraag is waarom een plagiaatklacht niet door een andere universiteit in behandeling wordt genomen. De klacht tegen Van Liempt wordt immers behandeld door de universiteit waar de promotie plaatsvond. De RUG. De slager keurt dus zijn eigen vlees. Het moet wel heel gek lopen als deze slager zijn eigen toko gaat sluiten. En ook nog een ton terugbetalen aan de minister! Ze zullen hooguit wat kanttekeningen plaatsen. En dat we er lessen uit moeten trekken. Blablablabla.

Zou het niet logischer zijn als de NVAO de plagiaatklacht behandelt? Dat is de Nederlands Vlaamse Accreditatie Organisatie. De NVAO keurt opleidingen en geeft een accreditatie af bij goedkeuring. Een soort garantiebewijs voor de student. Dat betekent bijvoorbeeld dat je diploma van zo’n opleiding wat waard is. En dat er subsidie van de overheid komt. In een accreditatie-procedure keurt de NVAO ook het niveau van de doctoraalscripties. Voor zover ik weet - en ik heb vaak een accreditatie bijgewoond - vallen proefschriften niet onder de accreditatie.

Is het niet logischer dat een klacht over een dissertatie bij een dergelijk instituut terecht komt. Een commissie die de NVAO dan samenstelt kan de klacht onderzoeken. In dit geval zou zo’n commissie moeten bestaan uit hoogleraren letterkunde en geschiedenis. Nu zul je zeggen dat de promotiecommissie er al is maar die is kennelijk ook niet feilloos. En die is meer gericht op de wetenschappelijke waarde van een proefschrift dan op plagiaat. Het zijn geen detectives.

Op naar een onafhankelijke toetsing van dissertaties.