Kinderboek voor nerds

Hitlers Diamanten is een soort kinderboek voor volwassenen. Zoals je ook kleurboeken hebt voor volwassenen. Het doet denken aan de boeken van Geronimo Stilton die ik vroeger voorlas aan mijn zoon. Geronimo lost het raadsel altijd op.
Een clubje puzzelaars komt regelmatig bijeen om een muziekblad te analyseren. En ze waren zo blij met hun boek. Een echte uitgever en een presentatie en een website. Ze gingen vast samen eten na de presentatie. TV erbij.  Ahhhh. Toen viel de bijl. Antisemitisch! Een hard oordeel. Ze hadden zich vergaloppeerd aan het Protocol van de Wijzen van Zion, een fantasieverhaal bedacht door jodenhaters. De Joden zouden de wereldmacht willen grijpen. Wat een deceptie! Wat een schaamte! Hoe konden we zo dom zijn?
Ze zouden het klootjesvolk eens flink beetnemen met hun puzzel fantasieën. Maar wie een kuil graaft voor een ander, valt in het ravijn. ‘Ik antisemitisch? Mijn beste vriend is Jood’ ja dat zei Alma Mahler ook. Ze trouwde met haar ‘gedegenereerde jood’. Ze weten niet wat antisemitisme is. Dat is het probleem. Ze herkennen het niet bij zichzelf. Ook de uitgever niet, de man die geobsedeerd is door de oorlog. Hij weet niet wat antisemitisme is. Hij zat er met zijn neus bovenop. Las elke antisemitische zin, maar herkende het niet. Hoe moeten wij zijn oorlogsboeken nu waarderen? Hij heeft er geen jota van begrepen.