Het ondergelopen weiland

Het is nog niet gaan vriezen of hij is er weer: het ondergelopen weiland. Denken mensen nu echt dat het zo simpel is? Ik wil hier een lans breken voor al die vrijwilligers die nu natuurijsbanen winterklaar hebben gemaakt. Dat zijn geen ondergelopen weilanden.

Je moet er vooral voor zorgen dat het water niet wegloopt op je ijsbaan. Een walletje - zeg maar een dijkje - rond de baan zorgt daar bijvoorbeeld voor. Op een weiland zou het water zo weglopen. Dat dijkje moet vooral waterdicht zijn. Dat is het grootste probleem: vaak blijken natuurijsbanen lek. Een mol heeft een gang gegraven en je komt - nadat je de baan onder water hebt gezet  - erachter dat al het water via het naastgelegen fietspad is weggelopen. Weg water, weg ijs. Fietspad bevroren, gemeente boos. En zoek dan het gat maar eens op!

De eerste banen die opengaan zijn helemaal geen natuurijsbanen, maar sproei-ijsbanen. Je kunt dat nauwelijks natuurijs noemen. De hele nacht rijdt een tractor rond op een betonbaan en sproeit bij elke ronde een dun laagje water op de baan. Monnikenwerk. Laagje voor laagje wordt de baan opgebouwd.
Verschillende dorpen zijn nu weer bezig met de strijd om de eerste natuurijswedstrijd op zo'n sproei-ijsbaan. Ik breek geen lans voor deze banen. Het is nep-natuurijs.