Tjezus!

“Weet je wat het is Max,” zei Esther Pinto tegen me, “In de oorlog zaten wij in Indonesië. Dat was maar goed ook want we zouden het in Nederland niet hebben overleefd. Al mijn familieleden in Nederland zijn omgekomen. Maar we deden thuis helemaal niks aan het geloof. We aten alleen geen varkensvlees, dat was het. Maar nu komt het:

Mijn oom en tante hadden zich in Indonesië bekeerd tot het christendom. Die werden fanatiek christelijk. Hun dochter - mijn nicht dus - had zich van de weeromstuit weer bekeerd tot het Jodendom. Zij werd orthodox Joods. Iedereen in dat gezin was fanatiek gelovig op zijn eigen manier. Je snapt wel dat dat stevige conflicten gaf. Op een dag kwam haar broer erbij - en die is ook zo christelijk als wat - en die gaf zijn zus een klap in haar gezicht en riep: “Weet je dan niet dat de Joden Jezus hebben vermoord!”