Daniëlle Pinedo schrijft in NRC vandaag een artikel over Caster Semenya. She’s a girl. Punt.
Aan het woord komt een hoogleraar sport endocrinologie Peter Sonksen die zonder met zijn ogen te knipperen zegt dat Caster Semenya ongevoelig is voor testosteron. Dat kan niet waar zijn dat een hoogleraar zoiets doms zegt. Of Pinedo heeft het niet begrepen. Ik vermoed het eerste, maar dan heeft Pinedo er ook geen kaas van gegeten.
Een vrouw die ongevoelig is voor testosteron heeft er ook geen voordeel van. Ze mag dus gewoon meedoen. Dat is al zo sinds 1992 na de zaak Maria Patiño. Caster Semenya is juist wèl gevoelig voor testosteron, anders zou er ook geen rechtszaak zijn. Semenya is hyperandrogeen en gevoelig voor testosteron. Daar draait de zaak om. Het is uitermate treurig dat kranten nog steeds zulke rare artikelen schrijven.
Nog treuriger is het dat een sport endocrinoloog en hoogleraar zo weinig snapt van deze zaak. Er komen wereldwijd mensen aan het woord die er excusé le mot geen zak van begrijpen. Deze zaak
Is zelfs te moeilijk voor een deskundige bij uitstek. Bizar!
Dat geldt ook voor de specialist Mitra die het laatste woord heeft. Ze zegt dat de zaak racisme is, omdat het alleen over vrouwen uit Afrika gaat. Maar dat is volkomen logisch omdat in “ontwikkelde” landen verstoorde geslachtsontwikkeling al vrij snel na de geboorte wordt vastgesteld. Maar niet in Limpopo waar Semenya opgroeide. Artikel NRC van Pinedo is overbodig. Zonde van het papier.