Hoge testosteronwaarde leidt niet altijd tot schorsing.

Caster Semenya moet haar T-waarde omlaag brengen. Toch zijn er vrouwen in de competitie met een hoge T-waarde die geen maatregelen hoeven te nemen. Hoe zit dat?

De kwestie draait niet per se over een hoge testosteronspiegel, maar ook om de gevoeligheid voor mannelijke hormonen. Semenya is gevoelig voor het hormoon, haar cellen reageren er op. Dat is niet altijd zo. Vrouwen met chromosomen XY zijn ongevoelig of deels ongevoelig voor testosteron. Hun cellen zijn als het ware immuun. Daarom zijn ze met XY geen man geworden. Testosteron zorgt immers voor de ontwikkeling van de mannelijk geslachtsdelen (penis, ingedaalde teelballen). Ben je ongevoelig voor testosteron als XY persoon dan heb je inwendige testikels die testosteron produceren zonder effect. Deze vrouwen hebben toegang tot de vrouwencompetitie sinds 1996. Maar leuk is anders. XY-vrouwen zijn onvruchtbaar: geen baarmoeder, geen eierstokken, geen menstruatie, geen vagina-ingang.

Semenya en Dillema zijn wel gevoelig voor testosteron. Dezelfde fysieke problemen aangevuld met baardgroei, lage stem. Deze vrouwen hebben een andere genetische opmaak. Zowel cellen XX als XY. Dat zorgt voor testikels, maar de geslachtsontwikkeling raakt ook verstoord. Zij reageren wèl op testosteron. Het gaat de IAAF om deze vrouwen die overigens een zeldzame conditie hebben.

Er zijn meer intersekscondities. Maar in de sport draait het om gevoeligheid voor testosteron. Bijkomend probleem is dat iedereen anders reageert op het hormoon. Van totaal ongevoelig, deels ongevoelig tot volledig gevoelig.